Oceniamy transfery klubów PHL. TOP 10 najgorszych "wzmocnień"

Sezon 2020/2021 zakończył się, nastał więc czas podsumowań. Postanowiliśmy wybrać dziesięć najbardziej nieudanych transferów, jakich dokonały polskie kluby.

Brett McKenzie (Re-Plast Unia Oświęcim)

– Bardzo pozytywny zawodnik, dbający o atmosferę w drużynie. Myślę, że może być jednym z najlepszych środkowych w PHL. Potrafi strzelić, podać i grać na bramkarzu – taką laurkę wystawił mu Alan Łyszczarczyk, nasz reprezentacyjny napastnik.

Jednak Kanadyjczyk nie zrobił furory w Polskiej Hokej Lidze. W swoim debiucie w półfinale Pucharu Polski zagrał naprawdę obiecująco, ale później było już coraz gorzej. W 18 meczach zdobył 9 punktów za 2 bramki 7 asyst. To słaby wynik, bo u Kevina Constantine’a grał naprawdę solidną liczbę minut i rzecz jasna przewagi.

Mikael Kuronen (GKS Katowice)

Siemion Babincew (Tauron Podhale Nowy Targ)

– Od zawodnika, który miał w swoim CV grę w ECHL i Wyższej Hokejowej Lidze wymagamy znacznie więcej. Widać było, że przyjechał do ekipy „Szarotek” totalnie nieprzygotowany i naprawdę nie da się w żaden sposób tego transferu obronić. Przemknął przez PHL jak meteor, rozgrywając osiem spotkań i zdobywając w nich zaledwie jednego gola. Cóż to był za transfer! Nie zapomnimy go nigdy!

Paul Swindlehurst (Re-Plast Unia Oświęcim)

– W przypadku Anglika również możemy przytoczyć słowa klasyka. Jeśli już kontraktować obcokrajowca, to takiego, który wymiernie podniesie poziom zespołu. Czy Anglik to gwarantował? Naszym zdaniem nie. Widać, że był on opcją głęboko rezerwową i transferem realizowanym w ostatniej chwili.

Jego bilans? 8 spotkań, 1 asysta i –2 w klasyfikacji plus/minus. Od zagranicznych graczy trzeba wymagać po prostu więcej.

Jesse Rohtla (GKS Katowice)

– Fiński środowy w ostatnich trzech latach dał się poznać jako zawodnik ciężko pracujący na lodzie, a na dodatek gwarantujący solidną liczbę punktów (142 mecze, 52 gole i 96 asyst). Sezonu 2020/2021 i powrotu do GieKSy z pewnością nie zaliczy do udanych. Choć grał w przewagach i w osłabieniach to w żaden sposób nie nawiązał do produktywności z poprzednich lat.

W 46 spotkaniach zdobył 24 „oczka” za 8 bramek i 16 asyst. Tak, wynik grubo poniżej oczekiwań.

Ville Saukko (Comarch Cracovia)

– Fiński defensor miał być wymiernym wzmocnieniem „Pasów”, ale pod Wawelem po prostu zawiódł. Czasem nawet nie łapał się do składu, a gdy grał to nie gwarantował poziomu, jakiego wymagamy od graczy zagranicznych.

W 11 meczach nie zdobył żadnego punktu, a do protokołu wpisał się jedynie dwiema minutami karnymi. W klasyfikacji plus/minus wypadł na -8 i był to najgorszy wynik spośród wszystkich zawodników Cracovii.

Joseph Widmar (Comarch Cracovia)

– Tuż po tym, jak trafił do ekipy „Pasów” trener Rudolf Roháček cmokał z zachwytu. Chwalił postawę Kanadyjczyka w destrukcji i zwracał uwagę na to, że potrafi w sprytny sposób dograć do kolegów z linii ataku. Tymczasem przed zamknięciem okienka transferowego podziękował mu za grę. Jego bilans w Cracovii zatrzymał się więc na 28 meczach, 6 bramkach i 5 asystach. W klasyfikacji plus/minus wypadł na 5.

Ladislav Havlík (GKS Tychy)

– W sezonie 2019/2020 ze znakomitej strony zaprezentował się w Lotosie PKH Gdańsk i był czołowym defensorem w talii Marka Ziętary.

Szefostwo trójkolorowych ogłaszało jego transfer z pompą, ale postawa Czecha nie urzekła sztabu szkoleniowego GKS-u. Wszyscy spodziewali się po nim więcej, dlatego w pewnym momencie przestał łapać się do składu. Ogółem w całym sezonie rozegrał 26 spotkań i zaliczył 14 punktów za 3 gole i 11 asyst.

Jānis Andersons (GKS Katowice)

– Nie przychodził do Katowic po to, by zdobywać wiele punktów. Jego głównym atutem była gra w destrukcji i szeroko pojęta czarna robota. Jak sobie z tym poradził? Sięgnijmy zatem do klasyfikacji plus/minus. Wynik -9 na pewno chluby mu nie przynosi. Ba, był on drugim najsłabszym spośród wszystkich defensorów GieKSy! Gorszy w tej statystyce był tylko Oskar Krawczyk (-12). Jeśli trener Andriej Parfionow nie korzystał z jego usług w niektórych meczach fazy play-off, to naprawdę trudno obronić ten transfer.

Ville Saloranta (KH Energa Toruń)

– Konsta Jaakola, jak i Ville Saloranta mieli być ważnymi ogniwami „Stalowych Pierników”, ale nie sprostali oczekiwaniom. Ostatecznie „postawiliśmy” wyróżnić tego drugiego. Przekonała nas do tego choćby wypowiedź Juryja Czucha, który w rozmowie z nami narzekał, że jest to gracz zbyt kruchy. W sezonie rozegrał zaledwie 29 meczów, zdobywając w nich 7 goli i zanotował 8 asyst.

– Saloranta dostał krążkiem i ma jakieś stłuczenie. W hokeju trzeba blokować strzały, ale tuż po tym trzeba wstać i grać dalej. Tymczasem nasz fiński napastnik pauzuje już dziesięć dni, czego ja do końca nie rozumiem – powiedział białoruski szkoleniowiec.