Rokicki: Sędziowie kończą kariery przez falę hejtu!

Jacek Rokicki, przewodniczący Wydziału Sędziowskiego Polskiego Związku Hokeja na Lodzie, był gościem Magazynu Hokejowego. W rozmowie odniósł się do ostatnich roszad wśród polskich sędziów, oceny pracy arbitrów, a także planowanych działań Wydziału Sędziowskiego dotyczących poprawy poziomu rozjemców.

Lipiec w polskim hokeju stanął pod znakiem definitywnego rozbratu trójki doświadczonych sędziów z hokejem na lodzie. Przypomnijmy, iż decyzję o zakończeniu swych długoletnich karier ogłosili Włodzimierz Marczuk, Paweł Meszyński i Przemysław Kępa.

– Z moich rozmów z panem Włodkiem Marczukiem, Pawłem Meszyńskim i Przemkiem Kępą wynika, że długo dojrzewali do tej decyzji. Wiadomo, że odgórny limit wiekowy dla sędziów PHL wynosi 50 lat, więc ten moment musiał kiedyś nastąpić. W polskim hokeju sytuacja się zmienia, funkcjonujemy w nieco innych realiach finansowych niż kiedyś. Moim zdaniem głównym powodem ich rezygnacji było jednak to, iż w dzisiejszych czasach często stawia się polskich arbitrów w złym świetle. Kibice nie do końca są zaznajomieni z regulaminem, który zmienia się niemalże rokrocznie. W zeszłym roku po kongresie IIHF w życie weszło sporo nowych przepisów. Zanim kibice do nich dojrzeli, to już zdążyli wylać na sędziów falę hejtu. W dzisiejszych czasach nie ma najmniejszych problemów, by nagrać każdą sytuację, może to zrobić nawet zwykły kibic na trybunach. Mówi się przez to dużo głośniej w mediach o pomyłkach, co powoduje spore zniechęcenie ze strony sędziów. Wywołuje to potem sporo niechęci ze strony drużyn czy trenerów, a sędziowanie sprawia coraz mniej satysfakcji – tłumaczy ich decyzję Jacek Rokicki.

Powyższej trójce należy oddać, iż dysponowali doświadczeniem, którym nie może pochwalić się żaden arbiter w Polsce. Szansę wykazania się otrzymają teraz ich młodsi partnerzy z tafli.

– Teraz następuje zmiana pokoleniowa. Dzięki temu, iż w zeszłym sezonie na tafli sędziowało czterech arbitrów, młodzi sędziowie otrzymali więcej szans. Gdybyśmy nie stosowali systemu „czwórkowego”, który wypracowaliśmy razem z prezesem Minkiną i włodarzami PHL, to byłoby bardzo ciężko zastąpić odchodzących sędziów. Dali oni przykład młodszym kolegom, stanowili dla nich wsparcie i przekazali sporo cennego doświadczenia. Pojawili się nowi sędziowie, których udało nam się wdrożyć. Są to między innymi Patryk Kasprzyk, Przemek Gabryszak, Paweł Kosidło. Nie da się ukryć, że ciężko będzie zastąpić czwórkę topowych weteranów, bo nie zapominajmy, iż w trakcie zeszłego sezonu karierę zakończył także Maciek Pachucki, ale dołożymy wszelkich starań, by było dobrze – zapewnia przewodniczący Wydziału Sędziowskiego PZHL.

Przewodniczący zauważa również, że sporym kłopotem jest to, iż młodzi sędziowie nie mają zbyt wielu okazji do wykazania się przed wejściem na najwyższy poziom. Szansy upatruje natomiast w krytykowanym zewsząd projekcie Kadry U23.

– Niestety, poziom MHL jest niższy niż w dawnej 1. lidze, przez co przeskok na najwyższy poziom jest nieco większy. Na szczęście funkcjonuje Kadra U23, której mecze są dobrym sprawdzianem dla nowych sędziów. Presja tych spotkań jest na pewno dużo mniejsza niż w meczach topowych zespołów – dostrzega Rokicki.

Wydział Sędziowski szans do rozwoju upatruje we współpracy z bardziej rozwiniętymi hokejowo krajami niż Polska.

– Bardzo pomocna jest osoba Marty Zawadzkiej, a dzięki jej obecności w strukturach IIHF udało nam się nawiązać współpracę ze szwedzką federacją. Współpracujemy także ze Słowakami i Duńczykami. Wysyłamy tam sędziów, którzy sędziują tamtejsze mecze. Natomiast w zeszłym roku oraz dwa lata temu szwedzcy oraz słowaccy arbitrzy prowadzili mecze Pucharu Polski. Doświadczenie nabyte we współpracy z innymi krajami można potem przelać na nasz Wydział Sędziowski PZHL. Sędziowie za granicą mogą liczyć na większe wsparcie federacji, wszystko jest tam bardziej profesjonalnie poukładane. Sprawy organizacyjne pozostają po stronie związku. Co prawda, możemy liczyć na finansowe wsparcie PZHL, ale chociażby tłumaczenie przepisów było możliwe tylko dzięki osobie Pawła Meszyńskiego, pomogli mu również pan Zień i pan Kaczmarek – nie ukrywa szef polskich sędziów.

Mimo iż hokej wydaje się być sportem typowo męskim, to na lodzie w pasiastej koszuli nie brakuje również pań.

– W zeszłym sezonie mieliśmy siedmiu sędziów głównych na poziomie międzynarodowym, w obecnym będzie ich sześciu, do tego pięciu liniowych. Dziewczyny również są w natarciu. Mieliśmy również panią Kasię Zygmunt, która w tym roku będzie kończyć karierę. Pełniła ona funkcję głównej sędziny międzynarodowej, oprócz niej mamy jeszcze 4 dziewczyny liniowe na tym szczeblu. Cały czas namawiamy dziewczyny. Zazwyczaj są to osoby, które mają już doświadczenie jako zawodniczki. Niestety, jest to problem, by zatrzymać je przy hokeju. Ta sama sytuacja jest wśród mężczyzn. Niestety, chłopakom często brakuje cierpliwości. Niestety, w jeden rok nie da się zostać sędzią PHL, a przeskok jest dość spory – tłumaczy były arbiter.

Jak natomiast wygląda kwestia rekrutacji nowych rozjemców?

– Myślę, że byli zawodnicy mają ułatwione zadanie. Przydają im się kontakty i znajomości z lodowiska, mogą pochwalić się większym autorytetem wśród zawodników. Wracając do tematu odpowiedzialności spoczywającej na sędziemu, to w sytuacji, gdy zawodnik nie trafi do bramki, rozkłada się to na dwudziestu zawodnikach. W przypadku błędu sędziowskiego odpowiedzialność spoczywa na arbitrze, gdyż jego pomyłka krzywdzi jedną lub drugą drużynę – wyjaśnia Jacek Rokicki.

Utarczki między sędziami a trenerami nie należą do nowości. Rokicki odniósł się także do tego elementu, tłumacząc algorytm przypisywania arbitrów do danego spotkania.

– Nie opłaca się robić klubom na złość. Jeżeli na linii klub-sędzia istnieją jakieś konflikty, to nie warto doprowadzać do ich eskalacji. Natomiast my też mamy swoje zdanie, nie uginamy się przed klubami, ale też nie chcemy robić nikomu na złość. Jeżeli dany sędzia w naszej opinii sędziował dobrze mecze, ale ma konflikt z danym szkoleniowcem, to nie będziemy robili nikomu pod górkę – zaznacza głowa polskich arbitrów.

A jak szef ocenia pracę swoich pracowników?

– Uważam, że na arenie międzynarodowej mamy dobrą opinię. Nie sądzę, by nasi sędziowie odstawali od reszty. Wiadomo jednak, że sędziowie często wysyłani są na te imprezy, gdzie występuje dana drużyna. Nasi rozjemcy nie mieli więc szans, by gwizdać na igrzyskach czy na mistrzostwach świata dywizji IA. Jeżeli chodzi o sędziowanie na krajowym podwórku, to nie da się uniknąć błędów, ani zadowolić każdego. Mam nadzieję, że w przyszłości będzie ich jak najmniej, a jeżeli już się zdarzą, to nie wypaczą zawodników. Niestety, mamy coraz mniej chętnych do gwizdka, co niestety też rzutuje na nasz poziom. Co prawda na najwyższym szczeblu mamy konkurencję, ale brak zaplecza jest sporym mankamentem – ocenia podwładnych.

Sporną kwestią pozostają także pensje polskich sędziów. W obecnej sytuacji nie mają jednak oni szans na pełny profesjonalizm.

– Obawiam się, że pomiędzy piłką nożną a hokejem jest zbyt duża przepaść finansowa, co bezpośrednio przekłada się na zawodowstwo. Hokeistom daleko jest do zarobków piłkarzy, a sędziom do płacy ich kolegów z trawiastego boiska. Głównym problemem naszego hokeja jest niskie zaangażowanie mediów, co wiąże się z problemami w przyciągnięciu sponsorów. Uważam, że nie ma szans na pełny profesjonalizm, a to wynika chociażby z ryzyka kontuzji, przez którą można spaść w rankingu sędziowskim. Nikt w takiej sytuacji nie zrezygnuje ze swojej pracy. Zgadza się, to jest hobby, ale staramy się podejść do tego jak najbardziej profesjonalnie – nie ma złudzeń działacz.

Jacek Rokicki pokusił się również o diagnozę problemów polskiego sędziostwa.

– Mamy spore pole do poprawy. Możemy zwiększyć liczbę kursów sędziowskich, rekrutację, brakuje nam także pracy od podstaw. W tym roku wymyśliliśmy z panem prezesem Minkiną, by zarazić sędziowaniem młodzież z SMS-u. Przeprowadzilibyśmy trochę wykładów, które zaznajomiłyby ich z przepisami. Zajęcia prowadzone byłyby przez sędziów, którzy mają odpowiednie uprawnienia instruktażowe. Projekt mógłby już ruszyć od nadchodzącego roku szkolnego, wszystko zależy teraz od rozmów PZHL-u z dyrekcją SMS-u – spogląda z optymizmem w przyszłość.

Sporym problemem pozostaje także interpretacja przepisów. Arbitrom niejednokrotnie brakuje konsekwencji w odgwizdywaniu przewinień.

– Sędzia hokejowy ma dosłownie ułamek sekundy, by odgwizdać faul. Jeżeli tego nie zrobi, to już nie będzie miał do tego okazji. W piłce nożnej sędzia ma natomiast więcej czasu na decyzję, jest też mniejsze pole do interpretacji. Musimy sporo popracować właśnie nad interpretacją. W rozmowach z trenerami doszliśmy do wniosku, iż arbitrzy podobne zdarzenia rozstrzygają w odmienny sposób. Do tego potrzeba jednak sporo czasu i pracy – kontynuuje.

Do zniwelowania tarć między sędziami a trenerami potrzebny jest otwarty dialog. Szkoleniowcy wzięli udział w ostatnim spotkaniu sędziowskim, co zaowocowało produktywną rozmową.

– Na nasze ostatnie spotkanie zaprosiliśmy trenerów PHL. Rozmawialiśmy właśnie o interpretacji, przedstawili swój punkt widzenia na naszą pracę. My również podzieliliśmy się swoimi spostrzeżeniami. Takie rozmowy są bardzo budujące dla polskiego hokeja – kończy Rokicki.