Galeria Sław NHL: Grono wybitnych osobistości ligi powiększy się o sześć osób (WIDEO)

Martin Brodeur, Martin St.Louis, Willie O’Ree, Gary Bettman, Aleksandr Jakuszew i Jayna Hefford to nowe twarze w Galerii Sław NHL, do której oficjalnie zostaną włączeni podczas uroczystości zaplanowanej na 12 listopada.

O dokonanym wyborze poinformował 18-osobowy komitet podejmujący tego typu decyzje. Ceremonia przyjęcia nowych członków odbędzie się w siedzibie Galerii Sław w Toronto.

O’Ree to pierwszy ciemnoskóry zawodnik w historii NHL, natomiast Bettman kieruje tą ligą, piastując stanowisko Komisarza NHL od początku lutego 1993 roku. Obaj nominacje otrzymali w kategorii Budowniczy Hokeja.

Informacja o włączeniu w poczet członków Galerii Sław wywołała niemałe poruszenie u 82-letniego O’Ree: - Kiedy dotarła do mnie ta wiadomość to jednocześnie śmiałem się i płakałem, a do tego brakowało mi słów, żeby cokolwiek powiedzieć. Po czym dodał: - To jest niesamowity rok dla mnie. Przypomnijmy, że w ostatniej edycji Gali Nagród NHL, która odbyła się w zeszłym tygodniu po raz pierwszy przyznano trofeum o nazwie Nagroda Williego O’Ree dla Bohatera Lokalnej Społeczności.

Podobne reakcje towarzyszyły również pozostałym nominowanym, kiedy w słuchawce telefonu słyszeli głos Przewodniczącego Galerii Sław Lanny’ego McDonalda i Przewodniczącego Komitetu Nominacyjnego Johna Davidsona. Dla przykładu Brodeur, pracujący obecnie jako asystent generalnego menadżera St.Louis Blues siedział akurat na trybunach obok innego członka Galerii Sław defensora Larry’ego Robinsona podczas testów zawodników starających się o angaż w zespole „Nutek”. Natomiast inny nominowany, St.Louis przebywał akurat w swoim domku nad jeziorem w Quebec i odebrał telefon będąc w kuchni ze swoim ojcem i żoną. Jak widać decyzja Komitetu Nominacyjnego była dla adresatów totalnym zaskoczeniem.

Brodeur do legendarny bramkarz, który ostatni swój mecz ligowy rozegrał na początku 2015 roku. Trzykrotnie zdobył Puchar Stanleya z drużyną New Jersey Devils. Żaden inny golkiper w lidze nie odniósł więcej zwycięstw (691) niż Kanadyjczyk, podobnie rzecz się ma z meczami zakończonymi bez wpuszczenia gola (125). Do Brodeura należą również bramkarskie rekordy liczby rozegranych spotkań (1266), liczby obronionych strzałów (28 928), rozegranych minut (74 438), liczby sezonów zakończonych co najmniej 30 wygranymi (14), następującymi po sobie sezonami z co najmniej 30 zwycięstwami (12) i z 35 wygranymi (11), a także liczby ligowych edycji z 40 zwycięstwami (8) i kolejno następującymi po sobie sezonami z taką liczbą wygranych (3).

Najlepsze interwencje w karierze Martina Brodeura.

Brodeur w 1994 roku zdobył Trofeum Caldera dla najlepszego debiutanta NHL, a ponadto 4-krotnie wybierany był najlepszym bramkarzem ligi, co było równoznaczne z przyznaniem mu za każdym razem Trofeum Veziny. Pięć razy odbierał jeszcze inną nagrodę, którą jest Trofeum Williama M. Jenningsa przyznawane golkiperowi klubu, który stracił najmniejszą ilość goli w fazie zasadniczej. W najlepszym swoim sezonie wygrał aż 48 spotkań, co pozostaje ligowym rekordem, który dzieli wraz z zawodnikiem Washington Capitals Bradenem Holtbym.

St.Louis był najskuteczniejszym graczem ligi w 2004 i 2013 roku, a zatem w jego kolekcji znajdują się dwa Trofea Arta Rossa. Kiedy po raz pierwszy zdobywał tę nagrodę został wybrany również najlepszym zawodnikiem sezonu w głosowaniu hokeistów, co oznacza, że zdobył Nagrodę Teda Lindsaya. Jego sportowa postawa i wysokie umiejętności doprowadziły go 3-krotnie do przyznania mu Trofeum Lady Byng. W 2014 roku wraz z reprezentacją Kanady został mistrzem olimpijskim w Soczi.

Najlepsze momenty w karierze Martina St.Louisa.

Prawoskrzydłowy rozegrał w NHL 1134 mecze, w których uzbierał 1033 punkty (391G + 642A). Jest klubowym liderem Tampa Bay Lightning w następujących klasyfikacjach: najlepszy asystujący (588), najskuteczniejszy (953), najskuteczniejszy podczas gry w przewagach (300), najlepszy strzelec podczas osłabień (28), najskuteczniejszy podczas osłabień (44), największa liczba goli wygrywających (64), najlepszy strzelec w dogrywkach (10), najlepszy strzelec w play-offach (33) i najskuteczniejszy w rozgrywkach postsezonowych (68).

O’Ree zapisał się w dziejach NHL jako pierwszy ciemnoskóry zawodnik. Debiutancki mecz rozegrał w dmiu 18 stycznia 1958 roku, kiedy to jego zespół Boston Bruins zmierzył się z Montreal Canadiens. Wystąpił tylko w45 meczach w najlepszej lidze świata, podczas których zdołał strzelić 4 gole i zaliczyć 10 asyst. Jednakże nie wyniki sportowe były w jego przypadku najważniejsze, zdecydowanie większą wartością była postawa angażująca społeczności w promowanie hokeja i pozwalająca przełamywać różnego rodzaju bariery.

W 1998 roku mianowano go w NHL na stanowisko dyrektora do spraw rozwoju młodzieży i Ambasadora Ligi do spraw Tolerancji i Równouprawnienia. O’Ree wspierał inicjatywę najlepszej ligi świata „Hokej jest dla wszystkich”, która pomogła w rozpoczęciu przygody z tym sportem ponad 120 000 chłopców i dziewczynek z rożnych środowisk, a także doprowadziła do uruchomienia 36 lokalnych programów hokejowych nastawionych na pomoc młodzieży z trudną sytuacją materialną.

Willie O'Ree swoją postawą i pracę pomógł przez dziesięciolecia niezliczonej liczbie dzieci i młodzieży.

Inny z nominowanych, Bettman powiedział o ciemnoskórym hokeiście i działaczu: - 20 lat temu mianowałem go naszym ambasadorem do spraw tolerancji i to była dla mnie bardzo osobista decyzja. Samo przebywanie obok niego przez te 20 lat, obserwowanie jaki ma świetny kontakt z młodzieżą i jaki pozytywny wpływ wywiera na ich życie było jednym z najbardziej satysfakcjonujących doznań w mojej pracy jako Komisarza Ligi.

Bettman w swojej ponad 25-letniej pracy doprowadził do szybkiego i dynamicznego wzrostu ligi, czego wyrazem jest na przykład zwiększenie liczby rywalizujących drużyn z 24 do 31, a także wzrost rocznych dochodów NHL z poziomu 400 milionów w czasach gdy zaczynał pracę do obecnych 4 miliardów.

Jeden z członków Galerii Sław, legendarny Wayne Gretzky powiedział o Bettmanie: - Wizja naszego komisarza, aby stworzyć taką formułę, w której każdy rywalizujący zespół ma szansę na zdobycie Pucharu Stanleya uczyniła naszą grę jeszcze lepszą. Jego poświęcenie i miłość do hokeja są niepodważalne. Hokej z roku na rok stawał się coraz bardziej widowiskowym sportem właśnie dzięki jego zaangażowaniu i pracy. Wyrazy szacunku Panie Bettman.

66-latek nadzorował w 2005 narodziny tworu zwanego limitem wynagrodzeń, który pozwolił ustabilizować pozycję wszystkich klubów ligowych i wyrównać ich szanse w rywalizacji. Jego „dzieckiem” jest również pomysł rozgrywania meczów pod gołym niebem na stadionach gromadzących znacznie więcej widzów niż w halach.

Gary Bettman już na stałe wpisał się w historię NHL. To on wprowadził limity wynagrodzeń, by wyrównać szanse zespołów i doprowadził do powstania siedmiu nowych drużyn.

W czasach rządów komisarza Bettmana NHL stała się rywalizacją globalną. Mecze fazy zasadniczej goszczą w Europie i Japonii, a przedsezonowe potyczki można oglądać w Chinach. Liga już czterokrotnie porozumiała się z przedstawicielami Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, co pozwoliło na udział wszystkich najlepszych graczy w turniejach zimowych igrzysk. Ponadto Bettman trzykrotnie doprowadził do organizacji Pucharu Świata.

Komisarz Bettman powiedział: - Jestem dumny z tego, że zarówno na poziomie ligi, jak i poszczególnych klubów setki, o ile nie tysiące ludzi są zaangażowane i pracują ciężko nad ciągłym rozwojem naszej gry na wszystkich poziomach. Coraz więcej ludzi ogląda hokej, staje się kibicami tego sportu i to nie tylko NHL, ale hokeja w różnym wydaniu. Zasięg geograficzny tej gry jest coraz większy i to wciąż trwa.

Hefford to była zawodniczka kanadyjskiej kadry, reprezentująca ten kraj na pięciu Igrzyskach Olimpijskich, z których 4 zakończyła ze złotym medalem, co miało miejsce w latach 2002-2014. W 2002 roku zdobyła gola wygrywającego w finale olimpijskim w Salt Lake City przeciwko USA. Należy do elitarnego grona 5 sportowców, którzy zdobywali złote medale na 4 następujących po sobie igrzyskach. Ponadto 7-krotnie wygrywała z drużyną spod znaku klonowego liścia turnieje mistrzostw świata, a 5 razy kończyła je ze srebrnym medalem.

Jayna Hefford ze swoimi medalami olimpijskimi.

Jakuszew był jedną z gwiazd reprezentacji ZSRR i Spartaka Moskwa, a kibice w Ameryce Północnej poznali jego kunszt w 1972 roku w serii meczów towarzyskich rozgrywanych pomiędzy Związkiem Radzieckim a Kanadą. W ciągu 8 spotkań zdołał wywalczyć 11 punktów, na które złożyło się 7 goli i 4 asysty. Przed ostatnim meczem serii gracze z Europy prowadzili 4-3, a Jakuszew swoimi dwoma trafieniami wyraźnie przyczynił się do wygranej 6:5 i ostatecznego triumfu „Sbornej” 5-3 w serii.

Jakuszew 7 razy zdobywał ze Związkiem Radzieckim tytuł mistrza świata, a w 1972 w Sapporo i 1976 w Innsbrucku cieszył się z olimpijskiego złotego medalu.

Jeden z goli Aleksandra Jakuszewa w meczu nr 8 serii spotkań towarzyskich

Kanada-ZSRR w 1972 roku.

Oprócz wyżej wymienionych nominacji nagrodzono wieloletniego komentatora radiowego Toronto Maple Leafs Joe’a Bowena, który otrzyma Nagrodę imienia Fostera Hewitta przyznawaną wybitnym przedstawicielom radia i telewizji. Statuetką za prezentowanie wybitnego poziomu dziennikarstwa hokejowego wyróżniony zostanie Larry Brooks z New York Post, w ręce którego trafi na gali 12 listopada Nagroda Elmera Fergusona.