45. rocznica wielkiego triumfu polskiego hokeja. Cud w katowickim „Spodku”

Dzisiaj 45. rocznica wielkiego zwycięstwa Polski ze Związkiem Radzieckim. Przypominamy z tej okazji tekst o znakomitym meczu biało-czerwonych.

Kiedy niemożliwe staje się możliwe – ten cytat idealnie pasuje do meczu z8 kwietnia 1976 roku. Wtym dniu Polacy pokonali wwielkim stylu reprezentację Związku Radzieckiego. Po końcowej syrenie kibice płakali ze szczęścia.

Wiosną 1976 roku wkatowickim „Spodku” odbyły się Mistrzostw Świata iEuropy grupy A. Na otwarcie 8 kwietnia Biało-czerwoni zmierzyli się ze Związkiem Radzieckim, który był hokejowym zespołem marzeń, 14-krotnym mistrzem świata i5-krotnym mistrzem olimpijskim.

Przed tym starciem nasza kadra narodowa rozegrała 27 spotkań zZSRR iwszystkie przegrała, tracąc średnio dziesięć bramek na mecz. Dwa miesiące wcześniej na Igrzyskach Olimpijskich wInnsbrucku Sowieci zlali Polaków 16:1. Do Katowic przywieźli bardzo mocną ekipę, wjej składzie było piętnastu zawodników, którzy wAustrii sięgneli po złote medale olimpijskie.

– Te 1:16 było moją największą porażką wkarierze. Przed spotkaniem w„Spodku” trener Józef Kurek prosił nas, abyśmy jak najdłużej utrzymali bezbramkowy remis. Nikt nie mówił ostrzelaniu goli Rosjanom. To wydawało się niemożliwe – wspominał Wiesław Jobczyk w„Przeglądzie Sportowym”.

Mecz był transmitowany wtelewizji zopóźnieniem. Władze PRL obawiały się gwizdów podczas grania hymnu Związku Radzieckiego oraz kompromitującej porażki. Stojący wbramce Andrzej Tkacz wyczyniał cuda, chociaż dzień przed spotkaniem został pobity przez Służbę Bezpieczeństwa!

- Wracałem do hotelu, gdy zsamochodu przed Novotelem, wktórym mieszkaliśmy, wyszło dwóch tajniaków. Zapytali, dlaczego tu się kręcę. Nie uwierzyli, że jestem zawodnikiem reprezentacji Polski iidę na zbiórkę. Na te mistrzostwa nazwożono esbeków zcałego kraju. Nie każdy musiał znać się na hokeju. Miałem pecha, bo trafiłem na mniej rezolutnych. Wciągnęli mnie do auta. Próbowałem wyciągnąć przepustkę, aoni wówczas psiknęli mi woczy gazem łzawiącym. Może myśleli, że sięgam po broń – opowiadał Andrzej Tkacz w„Przeglądzie Sportowym”.

- Uratował mnie jakiś major. Przechodził obok imnie poznał. Potem nawet przepraszali, ale oczy były całe czerwone ipiekły. Coś tam jednak widziałem, broniąc strzały Ruskich – śmiał się wybitny bramkarz.

Wpierwszej tercji bramki zdobyli Mieczysław Jaskierski iRyszard Nowiński. Pierwszy strzałem znadgarstka umieścił krążek wbramce, aNowiński, który debiutował wreprezentacji, zaskoczył bramkarza sprytnym uderzeniem. Polska prowadziła 2:0.Trener Sbornej był tak zaskoczony, że zmienił nawet bramkarza. Szkoleniowiec Borys Kułagin wmiejsce Aleksandra Sidelnikowa wprowadził Władysława Tretjaka - 23-latek miał już wswoim CV dwa mistrzostwa olimpijskie ipięć mistrzostw świata! Ta zmiana rywalom nic nie dała, Polacy wciąż strzelali bramki. Wrewelacyjnej formie był Jobczyk, który zaliczył hattricka! Kolejne trafienie dorzucił Jaskierski.

Po każdej bramce w„Spodku” gwar był ogromny. - Hala była pełna ludzi ibył wniej potężny hałas – przyznawał napastnik Andrzej Zabawa. Nasz kraj był wstrefie wpływów Związku Radzieckiego, dlatego kibice jeszcze mocniej przeżywali sensacyjną wygraną 6:4. Po końcowej syrenie goście byli oszołomieni, adziesięć tysięcy widzów w„Spodku” wiwatowało, płakało ze szczęścia. To był cud.

Po tej wielkiej wiktorii obiecano hokeistom po małym fiacie. Wtrakcie trwania turnieju drużyna pojechała do fabryki wTychach ikażdy zzawodników wybrał sobie kolor. Aby jednak dostać samochód, zespół musiał utrzymać się wgrupie A.

- Ten mecz kosztował nas niesamowicie dużo sił, byliśmy tak zmęczeni, że nie potrafiliśmy zasnąć whotelu – wspominał Zabawa. Na drugi dzień wyczerpana reprezentacja przegrała aż 0:12 zCzechosłowacją, późniejszymi mistrzami świata. Na koniec turnieju Polacy zajęli 7., przedostatnie miejsce, ispadli do grupy B. Zamiast samochodów hokeiści dostali po ... zegarku.

Owielkim triumfie nad hokejową potęgą pamiętać się jednak będzie przez kolejne dekady.

Mistrzostwa Świata - 8.04.1976, Katowice

POLSKA – ZWIĄZEK RADZIECKI 6:4 (2:0, 3:2, 1:2)

1:0 - Jaskierski 10:27, 2:0 - Nowiński 14:33, 2:1 - Michajłow 20:38, 3:1 - Jobczyk 22:45, 4:1 - Jaskierski 23:06, 4:2 - Jakuszew 25:16, 5:2 - Jobczyk 26:48, 5:3 - Charłamow 53:50, 6:3 - Jobczyk 58:57, 6:4 - Michajłow 59:09.

SKŁAD REPREZENTACJI POLSKI: Andrzej Tkacz (GKS Katowice) – Robert Góralczyk (KS Baildon Katowice), Andrzej Szczepaniec (GKS Katowice), Stanisław Szewczyk (ŁKS Łódź), Jerzy Potz (ŁKS), Kordian Jajszczok (GKS Katowice), Marek Marcińczak (GKS Katowice) - Walenty Ziętara (Podhale Nowy Targ), Mieczysław Jaskierski (Podhale Nowy Targ), Stefan Chowaniec (Podhale Nowy Targ) Zdzisław Włodarczyk (ŁKS), Józef Stefaniak (ŁKS), Ryszard Nowiński (ŁKS), Wiesław Jobczyk (Baildon Katowice), Leszek Kokoszka (Legia Warszawa), Andrzej Zabawa (Baildon Katowice), Henryk Pytel (Zagłębie Sosnowiec), Karol Żurek (Baildon Katowice).

Wrezerwie: Henryk Wojtynek (Naprzód Janów), Henryk Gruth (GKS Katowice).

Trener:Józef Kurek. Asystent trenera: Emil Nikodemowicz.