Portrety gwiazd NHL: Raymond Bourque
Raymond Bourque jest modelowym przykładem obrońcy idealnego. Urodził się 28 grudnia 1960r. w Montrealu. Dorastał w czasie, gdy miasto wypowiedziało otwartą wojnę szerzącej się przestępczości, zaś kibice hokeja z sentymentem wspominali lata świetności Montrealu Canadiens.
Swoją drogę na szczyt Ray rozpoczął od występów w Sorel Eperviers (QMJHL) w 1976 roku – miał wtedy 16 lat. Eksplozja talentu hokeisty nastąpiła wraz z przeniesieniem się zespołu z Sorel do Verdun. W sezonie 1977–78 Bourque strzelił 22 bramki i zaliczył 57 asyst, co zapewniło mu miejsce w pierwszej piątce drużyny gwiazd QMJHL w tamtym sezonie. Utrzymał się w niej na kolejny sezon (1978–79), który zakończył z imponującym (jak na obrońcę) dorobkiem – 93 punktów. Wkrótce o tego niezwykle utalentowanego destruktora upomniało się NHL. Ray Bourque został wybrany przez Boston Bruins (I runda/8 numer) podczas Draftu w 1979 roku.
Osobą Bourque`a bardzo szybko zainteresowało się środowisko. Cały ten szum spowodował, że na jego debiut nie patrzono już przez pryzmat zwykłego, anonimowego zawodnika, lecz cieszącej się uznaniem mediów i przeciwników młodej gwiazdy. Swoim polotem oraz niezwykłą subtelnością w grze Ray oczarował cały hokejowy świat. W swoim premierowym sezonie zdobył 65 punktów: żaden obrońca–debiutant nigdy wcześniej tego nie dokonał! W tej sytuacji rzeczą naturalną i absolutnie oczywistą było przyznanie mu Calder Memorial Trophy – wyróżnienia dla najlepszego debiutanta roku. Wybrano go także do pierwszej piątki zespołu gwiazd NHL, przez co stał się pierwszym w historii zawodnikiem z pola, którego oba te wyróżnienia spotkały w jednym sezonie.
Bourque konsekwentnie dążył do przejęcia pałeczki lidera formacji defensywnej w drużynie z Bostonu. Ogółem rozegrał w barwach Bruins 20 sezonów, z czego przez 12 pełnił funkcję kapitana. Ray Bourque 17–krotnie wybierany był do zespołu gwiazd NHL, 5–krotnie był laureatem James Norris Memorial Trophy – nagrody dla najlepszego obrońcy ligi (więcej na swoim koncie mają jedynie: Bobby Orr- 8 i Doug Harvey- 7 – przyp. red.). Szczególnie pomyślny dla Ray`a był sezon 1983–84: 31 bramek i 96 punktów to najlepsze osiągnięcie jego kariery.
Raymond, który przez pierwsze osiem lat grał z numerem 7 na koszulce zrzekł się go w grudniu 1987 roku, kiedy to Bruins postanowili wycofać ten numer i w ten sposób uhonorować legendę tego klubu – Phila Esposito. Od tamtej pory Ray występował z numerem 77.
Mimo wielu sukcesów indywidualnych, w kolekcji Bourque`a ciągle brakowało jednego, ale za to tego najważniejszego trofeum drużynowego – Pucharu Stanley`a. Wprawdzie Boston z Ray`em w składzie dwukrotnie docierał do finału play–off (1988 i 1990), ale w obu przypadkach fortuna nie sprzyjała chłopcom z Bruins.
Kiedy w marcu 2000 roku nadarzyła się okazja dołączenia do Colorado Avalanche, Bourque (pewnie pod wpływem marzeń o triumfie w NHL) postanowił z niej skorzystać i zasilić szeregi Lawin. O ile w pierwszym sezonie występów w Denver nie udało mu się zrealizować zamierzonego celu, to rok później Colorado pomogło ziścić sen Ray`a Bourque`a: w 2001 roku Avalanche wywalczyli Puchar Stanley`a; wreszcie, po 22 latach Raymond mógł czuć się spełniony. Tamtego lata zdecydował się wycofać z zawodowego hokeja.
Podczas swej niezwykle bogatej kariery w NHL Bourque zdobył w sumie 1579 punktów (410 bramek + 1169 asyst) w 1612 meczach sezonu zasadniczego. Odchodził jako najlepszy (biorąc pod uwagę klasyfikację kanadyjską) obrońca w historii NHL. Ray brał udział w 214 meczach play–off, w których zaliczył 41 goli i 139 asyst (w sumie 180 punktów). Raymond wystąpił w 19 kolejnych meczach gwiazd NHL, bijąc w ten sposób rekord należący do Wayne`a Gretzky`ego. Bourque 3–krotnie był członkiem reprezentacji Kanady na turniejach o Puchar Kanady (1981, 1984, 1987), a w 1998 roku w Nagano był członkiem olimpijskiej drużyny tego kraju. W dowód uznania dla jego zasług, zarówno Boston Bruins, jak i Colorado Avalanche zdecydowały się wycofać ze swoich koszulek numer 77. W 2004 roku Bourque`a włączono do galerii sław NHL.
Nagrody i wyróżnienia:
Calder Memorial Trophy (1980)
Wybór do drużyny gwiazd Pucharu Kanady (1987)
James Norris Memorial Trophy (1987, 1988, 1990, 1991, 1994)
King Clancy Memorial Trophy (1992)
Lester Patrick Trophy (2003)
Wybór do pierwszej piątki meczu gwiazd NHL (1980, 1982, 1984, 1985, 1987, 1988, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 2001)
Wybór do drugiej piątki meczu gwiazd NHL (1981, 1983, 1986, 1989, 1995, 1999)
Przebieg kariery:
Komentarze