Michaił Samusienko wrócił do kraju dziadków

- Moi dziadkowe pochodzą spod Białegostoku, a moi krewni mieszkają w Bornem Sulinowie. Jeśli będę dobrze grał i będę mógł zostać w Polsce na dłużej, zamierzam postarać się o polskie obywatelstwo - mówi Michaił Samusienka. Hokeista MH Automatyki przywitał się z gdańskimi kibicami zdobywając cztery bramki w ostatnim sparingu przed inauguracją PHL. - Spokojnie stać nas na play-off. Cieszę się, że mogę pracować tu z trenerem Andrejem Kowalouem. W Mińsku jest bardzo szanowany, a Junost zastrzegł numer 13, z którym grał jako zawodnik - mówi "Misza". Gdańscy hokeiści w niedzielę o godz. 18 zainaugurują sezon meczem z Podhalem w Nowym Targu.

Rafał Sumowski: Zakończyliście przedsezonowe sparingi efektowną wygraną z Ice Fighters Lipsk 9:1, a pan czterokrotnie trafiał krążkiem do bramki. To chyba dobry prognostyk tuż przed startem rozgrywek w niedzielę w Nowym Targu?

Michaił Samusienka: Nie ma się czym podniecać. Przed ostatnim sparingiem trener uczulał nas, że nie ma w nim miejsca na błędy. Wynik był fajny, ale nasza gra nie do końca. Było nieźle jeśli chodzi o skuteczność, ale w obronie oraz przejściu z defensywy do ataku tych błędów trochę się nam przydarzyło. Poza tym przegraliśmy dogrywkę i rzuty karne, więc wcale tak różowo nie było. Z drugiej strony wygraliśmy cztery z sześciu sparingów. Myślę, że jesteśmy dobrze przygotowani do sezonu, a naszym dodatkowym atutem będą kibice.

No właśnie, podczas meczu z Niemcami po raz pierwszy zagrał pan przed gdańską publicznością. Jak wrażenia?

Super, naprawdę byli naszym szóstym zawodnikiem. Z takim wsparciem możemy zdziałać więcej. Myślę, że razem czeka nas wielki sezon.

Jak przebiegała pana kariera przed przyjazdem do Gdańska?

Zacząłem trenować hokej w wieku pięciu lat. Trenowałem w Junost Mińsk, później przez 3 lata w Dynamo Mińsk i wróciłem do Junost. Grałem też w kadrze Białorusi do lat 20.

Wyrobił pan sobie już jakieś zdanie co do różnicy pomiędzy hokejem w Polsce i na Białorusi?

Jest różnica jednego poziomu. W Polsce gra się bardziej fizycznie, na Białorusi stawiamy na technikę, ale tu i tu tempo gry jest podobne. Grałem w większych halach niż "Olivia". Mińsk Arena może pomieścić 18 tys. Chizhovka-Arena, gdzie gra Junost, mieści około 10 tys. Jednak te hale zostały wybudowane pod kątem mistrzostw świata. Na ligę nie chodzi tak dużo ludzi. Ja sam nie miałem chyba okazji grać przy liczniejszej publiczności niż ta w Gdańsku, a przecież to był tylko sparing. Dlatego wręcz nie mogę się doczekać pierwszego meczu o punkty. Gra w polskiej lidze będzie dla mnie cennym doświadczeniem. Chcę tu zostać najdłużej jak się da. Już wcześniej planowałem przenieść się do Polski.

Nie bez powodu. Ma pan polskie korzenie, prawda?

Moi dziadkowie pochodzą spod Białegostoku. Mam też rodzinę niedaleko Gdańska, mieszkają w miejscowości Borne Sulinowo. Jeszcze nie miałem okazji ich odwiedzić, choć jestem tu od miesiąca. Wcześniej byłem w Polsce wielokrotnie jako zawodnik Junost Minsk. Graliśmy w Sanoku, Sosnowcu czy Krakowie.

Będzie pan starał się o polskie obywatelstwo?

Tak, jeszcze w tym roku czeka mnie egzamin na Kartę Polaka. W przyszłości zamierzam starać się o obywatelstwo. Aby tak się stało muszę jednak wykazać się na lodzie. Jeśli będę się rozwijał i dobrze grał, będę miał tu angaż. Wtedy będę miał podstawy, aby osiedlić się tu na stałe. Teraz jestem tu sam, ale w przyszłości chciałbym mieszkać tu z dziewczyną, chciałbym, aby odwiedzała mnie rodzina, która mieszka w Mińsku - rodzice, bracia, wujek. Na pewno rodzice wpadną tu niebawem na kilka dni zobaczyć jak sobie radzę.

Skoro był pan wielokrotnie w Polsce, pewnie ma pan względne rozeznanie co do siły poszczególnych drużyn w PHL. Na co stać w tym sezonie MH Automatykę?

Chcemy wygrywać jak najczęściej. Jeśli będziemy grali to, czego oczekuje od nas trener, możemy wygrać z każdym. Najpierw musimy skupić się na awansie do fazy play-off. Uważam, że jest spokojnie w naszym zasięgu. Później wszystko jest możliwe.

Poznał pan wcześniej trenera Andreja Kowalou?

Nie osobiście, choć oczywiście znałem go jako wybitnego zawodnika. W Junoście Mińsk jest tak szanowany, że jego numer 13 został zastrzeżony i żaden hokeista tej drużyny nie może z nim występować. Jest też ceniony jako trener. Pracował w KHL i notował niezłe wyniki. Nie wiem czy to bezpośrednio od niego wyszedł pomysł, aby ściągnąć mnie do Gdańska. Grunt, że gdy tu przyjechałem, uznał że się mu przydam. Dla mnie to wielka sprawa móc z nim współpracować. Wierzę, że wyciśnie z naszej drużyny maksimum możliwości i przysporzymy kibicom w tym sezonie wielu fajnych chwil.

Rafał Sumowski / trojmiasto.pl