Pod jednym z ostatnich moich artykułów ktoś, chcąc mnie skrytykować, powiedział, że udaję laika, jeśli chodzi o polski hokej. Uznaję to za komplement, ponieważ udało mi się kogoś nabrać, że znam się na naszym polskim poletku. Choć na ten temat wciąż wiem niewiele, to czwartoliniowców oglądam i podziwiam od bardzo dawna, a dziś w THL kończy się pewna era dla zawodników o najmniejszych minutach na lodzie i największych sercach. Po raz pierwszy bowiem od kilkunastu lat posępny wzrok Radosława Galanta nie będzie straszył rywali na korzyść GKS-u Tychy.
Trochę dziś nie umiem sobie znaleźć miejsca. Moje dwie największe pasje to muzyka i hokej. Dziś przyszło mi wspominać i opłakiwać istotne postacie z obu dziedzin. Dziś urodziny świętowałby jeden z najlepszych wokalistów historii rock’n’rolla – Chester Bennington z Linkin Park. Jednak moje hokejowe serce pękło na pół wczorajszego wieczoru. Tak oto okazało się, że jeden z największych postrachów lodowisk NHL lat 90. i początku 2000 nigdy już nie opowie swojej historii. Przerażające spojrzenie zawodnika ustąpiło spojrzeniu przerażonemu. To był jeden z tych graczy, o których czytałem w kółko i chciałem być jak on. Wódz Wieczna Kara, jak go kiedyś nazwałem, czyli Chris Simon, odebrał sobie życie. Miał 52 lata.
Dwukrotny zdobywca Pucharu Stanleya Dave Semenko przegrał walkę z chorobą nowotworową. Historia hokeja zapamięta go przede wszystkim jako osobistego "ochroniarza" Wayne'a Gretzky'ego na lodzie.
Do przykrego incydentu doszło po ostatnim meczu Tempish Polonii Bytom z PGE Orlikiem Opole (4:3). Doświadczony defensor opolskiego klubu Anssi Rantanen uderzył kijem pracownika ochrony. Obie strony przedstawiają jednak odmienne wersje.
