Theo Fleury – niegdyś pijany wróg ludzi, dziś trzeźwy wróg systemu

Nie sposób było przecenić skali jego talentu. Nie sposób było przecenić skali problemów, jakich przysparzał pracodawcom. Nie sposób wreszcie było przecenić skali jego demonów. Wielki mały hokeista. Gigantyczny duch zaklęty w ciele o rozmiarach przeciętnego zawodnika NHL… w wieku 15 lat. Miał wszelkie szanse przyćmić wiele gwiazd przed nim i po nim. Jego kariera skończyła się zbyt wcześnie, ale zawodnik nie przestaje szokować opinii publicznej po dziś dzień.

Dokonania w skrócie

Fleury ma na koncie osiągnięcie, które dziś brzmi jak kłamstwo albo miejska legenda. Mianowicie, zdobył Puchar Stanleya z kanadyjską drużyną, a konkretnie Calgary Flames. Poza tym pyknął ponad 1000 punktów w NHL, był koszmarnie szybki, niesamowicie techniczny i zupełnie pozbawiony strachu. To sprawiło, że w lidze angielskiej nabił 270 minut kar…w 30 kilku spotkaniach. Był kandydatem do miana legendy, którą finalnie został jego następca z ekipy Flames.

Co stało się z Theorenem Wallacem Fleurym?

Theo Fleury wyzywał wszystkich od cykorów mając…168 cm wzrostu

Trzeba mieć naprawdę spore jaja, żeby drwić z rywali większych o dwie głowy. Słynne „kaczuszki” Fleury pokazywał regularnie mając sobie za nic gabaryty oponentów. Najczęściej robił to w barwach New York Rangers i podgrzewał w ten sposób rywalizację z New York Islanders. Filigranowy zawodnik z uśmiechem na twarzy drwił z rywali podjeżdżając do nich jak najbliżej się dało. Zawstydzał tym takich zabijaków jak Sandy MacCarthy, dla których gra psychologiczna tego kalibru była w sumie jedynym orężem w walce o przetrwanie w NHL.

Zagrywki nie opłaciły się jedynie w 1993 roku, gdy nasz bohater „spotkał się” z kijem Marty McSorleya – legendarnego ochroniarza Wayne’a Gretzky'ego, który nie miał za grosz poczucia humoru, empatii ani hamulców.

Demony ścigały karierę Theo aż w końcu ją dopadły

Majac tak niski wzrost i tak ostry charakterek, Theo zalicza kilka razy ponad 100 punktów w sezonie. Będąc absolutnym ulubieńcem kibiców Flames zawodnik „hoduje” sobie kolejne rzesze fanów, a pod spodem kolejne warstwy psychicznego bólu. Dziś trudno w to uwierzyć, ale w latach 90 alkohol był absolutnie normalną częścią zawodowego sportu. Zawodnicy pili piwo i jarali szlugi w przerwach między tercjami.

Theo poszedł dalej. Chlał wódkę i wciągał koszmarne ilości kokainy. Co wieczór, co noc i tak w kółko. Był bohaterem absolutne zadupia liczącego 1700 osób czyli Oxbow, w którym dorastał. Był bohaterem każdego dzieciaka w Kanadzie chcącego grać w przyszłości hokeja. Sam jednak nienawidził się każdego dnia i zapijał tą nienawiść jak tylko mógł. Wielokrotnie bohater opowieści pije i wciąga „węgorze” imprezując do 7 rano, by godzinę później być na treningu. Jak sam przyznał, nie raz był przekonany, że jego serce zwyczajnie eksploduje od wysiłku po tak spędzonej nocy. Wyznał też, że pewnie było to jego powolne zabijanie siebie.

Dlaczego Fleury chciał umrzeć?

Theo Fleury był molestowany przez trenera

Kanadyjczyk jest trzeźwym alkoholikiem. Odstawił wszelkie używki i zdecydował się napisać książkę, w której opisuje cały horror, jaki go spotkał. Mając 13 lat, został zwerbowany przez trenera Grahama Jamesa do drużyny juniorskiej. Trener wymagał od zawodnika by ten…spał u niego w domu dwa lub trzy razy w tygodniu. Emerytowany gracz Flames ze łzami w oczach mówi o tym, jak opatulony w kołdry i koce udawał, że śpi, by tym razem uniknąć „zalotów” szkoleniowca, które to „zaloty” obejmowały próby seksu oralnego i masturbacji.

Wraz z inną ofiarą obrzydliwego procederu Jamesa, Sheldonem Kennedym (zawodnikiem m.in. Boston Bruins), musieli jeździć w podróże z trenerem, który wymagał by chłopcy spali z nim na zmianę. To Kennedy jako pierwszy upublicznił sprawę.

Theo Fleury przechodził kontrole lekarskie nawet, gdy ich nie przechodził

Przez kawał czasu Theo uchodził za absolutnego mistrza przechodzenia kontroli. Zawodnik imprezował tak ciężko, że stężenie chemii wszelakiej w jego organizmie powaliłoby niejednego konia ligowego, a mimo to kontrole się go nie imały.

Jaki miał na to sposób? Ano kilkukrotnie wykorzystał do badań mocz…własnego syna. Jakimś cudem podziałało. Jednak okazuje się, że wielokrotnie zawodnik oddawał swoją poimprezową urynę, a mimo to mógł grać. NHL została postawiona w bardzo złym świetle, ale Fleury obiecał sobie, że w trzeźwym życiu nie będzie kłamał i nie będzie bał się swoich poglądów. Ostatnie kilka lat pokazało, że trzyma się swojego postanowienia.

Theo Fleury stanął do walki z rządem Kanady i szczepieniami

Były zawodnik nazywa siebie kanadyjskim patriotą i dawno temu stwierdził, że Justin Trudeau, premier Kanady, nie jest jego premierem. Uważa polityka kanadyjskiego za tyrana i dręczyciela obywateli tego kraju. Oskarża go o doprowadzenie jego ojczyzny do ruiny i wprowadzenie standardów faszystowskich.

Zawodnik poparł „Freedom Convoy” czyli ogólnokrajowy protest kanadyjskich kierowców ciężarówek przeciwko problemom spowodowanym polityce paszportów szczepiennych (i nie tylko). Zyskał bardzo wielu zwolenników, a spotkania z nim nazywano mitingami ludzi w foliowych czapeczkach.

Dosyć kuriozalne wypowiedzi pozbawiły go honorowego doktoratu Uniwersytetu w Manitobie. Gracz stwierdził bowiem, że dzięki paszportom „covidowym”, pedofile będą zawsze wiedzieć, gdzie znajdują się dzieci.

Przeciwnicy poglądów zawodnika starają się podkreślić, że osąd byłej gwiazdy może być zaburzony przez potworne doświadczenia z dzieciństwa. Zawodnik jednak zdaje się nic z tego nie robić i głosi swoje poglądy próbując zwalczyć tyraniczny jego zdaniem rząd Kanady.