Róbert Kaláber: Polacy nie pasują do dywizji IB

- Polacy nie pasują do dywizji IB. Nie mają tam co robić - mówi nowy selekcjoner naszej reprezentacji Róbert Kaláber. Słowacki szkoleniowiec w wywiadzie opowiada także m.in. o tym, dlaczego polscy hokeiści nie trafiają do ligi w jego ojczyźnie.

Kaláber, od zeszłego tygodnia trener reprezentacji Polski, udzielił słowackiemu portalowi Hokejportal.net wywiadu, w którym opowiada o swojej pracy w naszym kraju i polskim hokeju.

Jak sam mówi, był zaskoczony ofertą poprowadzenia reprezentacji. - To było zaskoczenie, bo mój poprzednik Tomek Valtonen pracował przez 2 lata. Co prawda nie awansował w pierwszym roku do wyższej dywizji, ale osiągnął następny etap kwalifikacji olimpijskich, więc była to dla mnie zaskakująca informacja - mówi selekcjoner.

Zauważa, że oferta objęcia naszej drużyny narodowej była rodzajem docenienia pracy, którą wykonuje w klubie z Jastrzębia. - Uważam, że to docenienie mojej pracy w klubie. Z powodu problemów finansowych naszego sponsora musieliśmy sięgnąć po młodszych graczy, nawet ze szkoły średniej. Pracujemy z nimi już 5 lat i wyniki, jakie z tym składem osiągnęliśmy postawiły mnie w gronie kandydatów do poprowadzenia reprezentacji - tłumaczy.

Kaláber bardzo pozytywnie ocenia polskich hokeistów. - W klubie mamy około 13 wychowanków. Chociaż pod względem szkolenia młodzieży Polska jest za Słowacją, to muszę powiedzieć, że młodzi Polacy są bardzo pracowici - mówi. - Polska dysponuje hokeistami o dużych umiejętnościach mogącymi grać w reprezentacji.

50-letni szkoleniowiec mówi także o polskiej lidze i zwraca uwagę, że w ostatnich latach hokeiści z naszego kraju nie trafiali np. do ligi słowackiej, bo po prostu nie mogliby tam otrzymać wynagrodzeń, jakie dostawali w klubach PHL.

- Na Słowacji o Polakach nie wie się wiele, ale nie dlatego, że nie mogliby grać w naszej lidze - mówi. - Tutaj kluby trzymały dobrych zawodników krajowych, bo przy limicie obcokrajowców było tak, że to Polacy decydowali o tytułach. Jak na słowackie warunki otrzymywali więc ponadstandardowe wynagrodzenia. Mówię zupełnie serio, że Polakom nie opłaca się grać na Słowacji, bo dobrym hokeistom z Polski słowackie kluby nie zapłacą tyle, ile oni dostaną u siebie.

Selekcjoner dostrzega jednak także, że po wprowadzeniu ligi open więcej zawodników z naszego kraju wybiera ostatnio kluby zagraniczne. - Gdy zniesiono limit obcokrajowców, to to się zmieniło - mówi. - Otwarta liga sprawiła, że gracze zaczynają też wyjeżdżać, bo kluby nie mogły ciągle podnosić im wynagrodzeń.

Według Kalábera obecnie jest około 40 polskich zawodników, na których można liczyć na poziomie reprezentacyjnym. "Prawdopodobnie najlepszym" w tej chwili polskim hokeistą nazywa Arona Chmielewskiego, zwracając uwagę na jego stałe miejsce w składzie Oceláři Trzyniec.

W przyszłym roku w Katowicach reprezentacja Polski będzie walczyła o awans na zaplecze światowej elity w Mistrzostwach Świata dywizji I grupy B. Kaláber przekonuje, że obecne miejsce "biało-czerwonych" w hierarchii MŚ nie jest właściwe.

- Polacy nie pasują do dywizji IB. Nie mają tam co robić - mówi. - Spadli tam prowadzeni przez trenerów zza Oceanu. Nie udało im się wrócić w zeszłym roku, bo przegrali z Rumunią, chociaż widziałem ten mecz i byli zdecydowanie lepsi, ale nie potrafili strzelić odpowiednio dużo goli. Ich poziomem jest zdecydowanie dywizja IA, a przy dobrym nastawieniu można też powalczyć o elitę. Ta grupa IA jest już bardzo wyrównana. Skoro awansowały z niej Wielka Brytania czy Korea Południowa, to jest to też w zasięgu Polski.

Słowacki selekcjoner przypomina, że Polacy byli już w ostatnich latach blisko awansu do elity, jak na MŚ dywizji IA w Krakowie, gdy brakowało gola w ostatnim meczu z Węgrami.

Jednocześnie dość krytycznie odnosi się do krótkiej pracy z reprezentacją Teda Nolana, pod wodzą którego Polska spadła na trzeci poziom rywalizacji w Mistrzostwach Świata. - Ted Nolan był w Polsce 3 razy w ciągu roku. Trenerzy zza Oceanu nie mieli obrazu polskich hokeistów, ich charakterów, występów i aktualnej formy - mówi. - Po prostu nie dostosowali swojego systemu do zawodników. To bez wątpienia dobrzy trenerzy, ale nie potrafili się dopasować do warunków panujących w Polsce.

Kaláber sam przyznaje, że choć głównym celem, jaki się przed nim stawia, jest awans do grupy A I dywizji, to on czeka już na planowany na koniec sierpnia przyszłego roku turniej kwalifikacji do Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022, który zostanie rozegrany w jego rodzinnej Bratysławie. Polska zmierzy się tam nie tylko ze Słowacją, ale także z Austrią i Białorusią.

- Patrząc realnie to inni są faworytami - nie ukrywa. - Chcemy tam rozegrać jak najlepsze mecze i zobaczymy, co z tego wyjdzie. A jeśli to pomoże chłopakom, to będziemy się cieszyć. Polska nie gra codziennie z takimi drużynami jak Austria, Białoruś czy Słowacja. Nie będziemy mieć presji, ona będzie na innych drużynach. My możemy na tym tylko zyskać.

Słowacki szkoleniowiec został także zapytany o swoją pracę w klubie z Jastrzębia, którą będzie łączył z prowadzeniem reprezentacji. - To był jeden z warunków. Mam jeszcze kontrakt ważny na kolejny sezon - mówi. - Będę więc pracował w klubie, który będzie mnie puszczał na zgrupowania reprezentacji.

Kaláber wspomina również sukces odniesiony przez JKH GKS Jastrzębie-Zdrój w Pucharze Wyszehradzkim. - Przystąpiliśmy do tych rozgrywek w ostatniej chwili zamiast Hawierzowa. Zdecydowaliśmy się na to, bo to dobra szkoła dla młodych zawodników - mówi. - Ostatecznie okazało się, że straciliśmy tylko 1 punkt z Nitrą u siebie, ale to nam wystarczyło do zdobycia pucharu. W dalszej fazie rozgrywek to było duże wyzwanie w naszym kalendarzu, bo to tradycyjnych 3 meczów ligowych w tygodniu doszedł nam jeszcze ten puchar. Razem z okresem przygotowawczym zagraliśmy w ostatnim sezonie 73 mecze, a czekał nas jeszcze półfinał play-off. Gdyby nie koronawirus, to byłoby jakieś 80 meczów.

Do Pucharu Wyszehradzkiego i Pucharu Polski JKH GKS dorzucił jeszcze przydzielony po zakończonym przedwcześnie sezonie brązowy medal mistrzostw kraju. Trener jastrzębian po raz kolejny wyraził jednak zaskoczenie tym, że zdecydowano się przyznać zarówno tytuł mistrzowski, jak i medale.

- Tychy są mistrzem, a ja byłem tym zdziwiony. Szkoda, nigdy się już nie dowiemy, kto byłby naprawdę najlepszy na lodzie - mówi. - Co ciekawe, dodatkowo postanowili umieścić dwie drużyny na 3. miejscu, więc 4 drużyny dostały 3 medale. Taka była decyzja związku i mniej więcej została w Polsce zaakceptowana.