Mógł grać w Hawierzowie, wybrał Zagłębie. „Rozmowa tygodnia” z Rusłanem Baszyrowem

Po krótkim epizodzie w Jastrzębiu-Zdroju, Rusłan Baszyrow wrócił do Zagłębia Sosnowiec, w którym czuje się jak ryba w wodzie. W cyklicznej rozmowie rosyjski napastnik opowiada nam o kulisach odejścia z JKH, ofertach, które były na stole i nadziejach na aktualny sezon.

Hokej.Net: – Koniec sezonu 2020/21. Miałeś ofertę tylko z Jastrzębia czy mogłeś przebierać w propozycjach?

Rusłan Baszyrow, skrzydłowy Zagłębia Sosnowiec: – Od razu zaznaczę, że moją pierwszą myślą było, by zostać w Zagłębiu. Nie dążyłem do odejścia. Dostałem jednak ofertę z JKH i ona miała jedną podstawową zaletę: dawała możliwość gry w Lidze Mistrzów. Na inne oferty nawet nie patrzyłem. W Jastrzębiu była perspektywa gry na wyższym, międzynarodowym poziomie, co mogło być spełnieniem moich dziecięcych marzeń.

Hokejowa Liga Mistrzów aż tak kusiła?

– Tak i ogólny rozwój osobisty dzięki meczom o wysoką stawkę, jak np. Superpuchar Polski. JKH był mistrzowską drużyną i chciałem zobaczyć, jak funkcjonuje najlepszy zespół w kraju. Wcześniej nie miałem takich możliwości, więc wydawało mi się, że to szansa na fajne doświadczenie.

Dzisiaj patrzysz na tych kilka miesięcy i co myślisz?

– Trudno mi o tym mówić, bo to wszystko było przed chwilą. Wszystko wydarzyło się bardzo szybko. Uważam, że nabrałem sporo doświadczenia, miałem okazję do trenowania z świetnymi zawodnikami, reprezentantami swoich krajów, uczestnikami igrzysk olimpijskich. Poznałem inny system gry i nauczyłem się wielu nowych elementów.

Trener Róbert Kaláber słynie z przywiązywania wielkiej wagi do swojego systemu. Istnieje duża różnica między nim a trenerem Klichem?

– To nie jest tak, że w Jastrzębiu stosują coś, czego nie ma w Sosnowcu. Może trener Kaláber jest bardziej wyczulony na elementy defensywne i to by było na tyle.

W jakich okolicznościach doszliście do wspólnego wniosku o rozstaniu?

– Przy pierwszych rozmowach słyszałem, że będę zawodnikiem pierwszych formacji i oczekiwałem więcej czasu na lodzie. Ostatecznie, nie wiem dlaczego, nie dostawałem tyle czasu, ile chciałem. Jestem w takim wieku, że chcę jak najwięcej grać i dostawać szanse w formacjach specjalnych. Może w Jastrzębiu nie pokazałem swoich 100 procent i nie zasłużyłem na więcej minut od trenera? Od dłuższego czasu chciałem odejść, by grać więcej. Początkowo klub nie wyrażał zgody, później przychylił się do mojej prośby. Przyszła propozycja wymiany za Dominika Pasia z Hawierzowem, ale ja wybrałem Zagłębie. Osłabła moja pewność siebie na lodzie i zacząłem tracić radość z hokeja. Wiedziałem, że muszę wrócić do Sosnowca, by ją odzyskać.

Były jeszcze inne propozycje z PHL?

– Nie. Nie szukałem i nie mam wiedzy o innych.

W Zagłębiu tworzysz z Aleksandrem Wasiljewem i Jewgienijem Nikiforowem dobrze rozumiejący się rosyjski tercet napastników.

– Zgadza się. Poza lodem też jesteśmy przyjaciółmi. Często się spotykamy, wychodzimy razem na kolacje. To bardzo bliscy mi ludzie.

Te Zagłębie z tego sezonu jest mocniejsze niż te, które opuszczałeś latem?

– Uważam, że tak. Klub zrobił krok do przodu. W ostatnich tygodniach pojawiły się problemy w związku z odejściami Bartłomieja Bychawskiego i Martina Przygodzkiego. Jest trochę pozycji do obsadzenia i mam nadzieję, że drużyna zostanie wzmocniona, bo często mamy problem ze złożeniem czterech, równie mocnych formacji.

To przyczyna waszej falującej formy? Potraficie postawić trudne warunki najsilniejszym drużynom w lidze (2:3 z GKS-em Katowice i 1:2 z JKH - przyp. red.), a jednocześnie zdarza wam się przegrać bardzo wysoko (3:10 z Cracovią i 1:8 z Tychami - przyp. red.).

– Dużo o tym rozmawiamy w szatni i chyba nikt nie jest w stanie odpowiedzieć, dlaczego tak się dzieje. Kiedy zaczynamy przegrywać większą różnicą goli, to odpuszczamy. Tego nie potrafimy zrozumieć, choć bardzo chcielibyśmy wiedzieć, gdzie leży problem. Jako profesjonaliści mamy obowiązek walczyć od pierwszej do ostatniej syreny, bo za to dostajemy pieniądze i taka jest nasza praca.

Zdążycie zmienić ten stan rzeczy przed play-offami? 

– Play-off to zupełnie nowa rozgrywka. Pokazaliśmy już wielokrotnie, że z najsilniejszymi drużynami potrafimy walczyć jak równy z równym. Uważam, że mamy szanse, by wejść do czwórki. Musimy mocno w to wierzyć przed każdym meczem.

A jakie są twoje osobiste cele na kolejne miesiące?

– Kiedy przechodziłem z Zagłębia do JKH, miałem już w głowie moją przyszłość w silniejszych ligach, a jednak nie wszystko się potoczyło tak, jak sobie to wyobrażałem. Dziś po pierwsze chcę odzyskać radość z gry, a po drugie wspomóc Zagłębie w ofensywie.

Zapytam inaczej: w której lidze zagranicznej widziałbyś siebie za kika sezonów?

– Chciałbym spróbować w Rosji. Choć jestem Rosjaninem, nie miałem okazji rozgrywać tam meczów. To byłoby dla mnie ciekawe doświadczenie, choć chętnie spróbowałbym swoich sił także w Czechach.

Rozmawiał: Dominik Kania