Gintautas: Polska była lepszą drużyną. Wygrała zasłużenie

W meczu kończącym „Turniej o Puchar Niepodległości” reprezentacja Litwy przegrała z Polską 1:5. Po zakończonym spotkaniu, o przebiegu turnieju i planach litewskiej kadry na najbliższe miesiące porozmawialiśmy z Pauliusem Gintautasem. Niespodziewanie litewski napastnik zaskoczył nas... swoją znajomością języka polskiego.

Reprezentacja Litwy zakończyła udział w niepodległościowym turnieju z trzema porażkami na koncie. Do sobotniego spotkania Litwini podeszli ze sporym animuszem, przez dwie tercje utrzymując kontaktowy wynik. O losach spotkania rozstrzygnęła trzecia odsłona, w której biało-czerwoni zdobyli trzy bramki. Jak postawę swojej drużyny ocenił Paulius Gintautas?

– Uważam, że zaprezentowaliśmy się z dobrej strony. Nasze poprzednie spotkania nie były tak emocjonujące jak to przeciwko Polsce. Wiedzieliśmy doskonale, z jakim przeciwnikiem będziemy się mierzyć i tę jakość w grze Polaków było widać. Przede wszystkim to, że pokazali dobrą, zespołową współprace. Nie da się ukryć, że byli dzisiaj od nas lepsi – wyjaśnił litewski napastnik.

Wszystkie bramki w trzeciej tercji, która zadecydowała o losach spotkania, zostały zdobyte przez biało-czerwonych w przewagach. W całym spotkaniu arbitrzy nałożyli na litewski zespół aż 20 minut karnych. Zespół Arunasa Aleinikovasa był również zmuszony do obrony gier w podwójnym osłabieniu. Czy zdaniem naszego rozmówcy, to właśnie deficyt sił zadecydował o zwycięstwie „Orłów” Róberta Kalábera?

– Konieczność gry w osłabieniu, zawsze wiążę się z utratą sił. Szczególnie, kiedy bronisz w trójkę. Chociaż z mojej perspektywy, niektóre wykluczenia nakładane na naszą drużynę wydawały się być takimi 50 na 50. Oczywiście w żaden sposób nie chcę podważać poziomu sędziowania. Polacy wyglądali od nas lepiej fizycznie, byliśmy zmuszeni długimi momentami za nimi jeździć, a z tego niestety biorą się wykluczenia – zauważył Paulius Gintautas.

Spotkania w ramach „Turnieju o Puchar Niepodległości” były dla reprezentacji Litwy pierwszym oficjalnym występem od Mistrzostw Świata Dywizji IA. Występu w Nottingham, Litwini nie mogli zaliczyć do udanych. Z zerowym dorobkiem punktowym zajęli ostatnie miejsce w grupie, które wiązało się z relegacją do niższej dywizji. Szukając dopływu świeżej krwi, trener Aleinikovas zdecydował się postawić na młodych zawodników, wśród których nie zabrakło debiutantów.

– Podczas tego turnieju w naszej kadrze zabrakło niektórych zawodników, którzy występują w zagranicznych ligach, a którzy stanowią o sile naszej reprezentacji. Mamy w swoim składzie 17-latków, dla których jest to debiut w kadrze i od razu musieli zmierzyć się z tak wysokim poziomie, co z całą pewnością było dla nich w jakiś sposób stresujące i to jest normalne. Na pewno jeżeli będziemy grać w swoim najsilniejszym zestawieniu, będzie nas stać na lepszą grę – dodał reprezentant Litwy.

W kwietniu przyszłego roku nasi wschodni sąsiedzi będą gospodarzami Mistrzostw Świata dywizji IB. Mieszcząca się w Wilnie Avia Solutions Group Arena jest w stanie pomieścić niespełna 9 tysięcy kibiców hokeja. Czy niesieni dopingiem swojej publiczności Litwini będą się starali o powrót do Dywizji IA?

– Oczywiście! Awans to nasz najważniejszy cel, na ten sezon. Będziemy chcieli wykorzystać atut własnego lodowiska, jestem pewien, że trybuny na naszych meczach wypełnią się do ostatniego miejsca. Ale mamy też świadomość, że nie będzie to łatwe zadanie. Nie brakuje w naszej dywizji mocnych drużyn, chociażby reprezentacji Chin, mającej w swoim składzie zawodników, którzy na co dzień występują w Rosji. My jednak będziemy naprawdę zmotywowani i wierzę, że jesteśmy w stanie ten cel osiągnąć – zadeklarował zawodnik Comety Halden

Paulius Gintautas w swoim sportowym CV nie ma nawet krótkiego epizodu na polskich taflach. Pomimo tego, rozpoczynając rozmowę z naszą redakcją, bardzo dobrą polszczyzną poinformował nas, że możemy odbyć rozmowę w języku polskim. Skąd u litewskiego zawodnika tak dobra znajomość polszczyzny ?

– Mieszkam na co dzień w Norwegii, gdzie mam wielu znajomych z Polski. Przebywając z nimi na co dzień, musiałem nauczyć się języka, aby móc rozmawiać. Być może nie władam językiem polskim doskonale, ale bez problemów potrafię się za jego pomocą komunikować – zakończył z uśmiechem na twarzy 28-latek.