Co daje challenge? (WIDEO)

Jak wykorzystywany jest trenerski oręż, którym jest challenge? Jak często wpływa na zmianę rezultatu? Ile decyzji sędziowskich jest podważanych w wyniku korzystania z challengu?

W NHL możliwość zażądania przez trenera weryfikacji decyzji sędziowskiej pojawiła się z początkiem sezonu 2015/16. Istnieją określone sytuacje kiedy szkoleniowiec może skorzystać z tego narzędzia weryfikacyjnego jakim jest challenge. Wolno żądać go jedynie w sytuacji, w której padła bramka dla sprawdzenia czy nie doszło do pozycji spalonej lub czy zawodnik drużyny atakującej nie dopuścił się przewinienia polegającego na przeszkadzaniu bramkarzowi. Innego rodzaju naruszeń albo nieprawidłowości nie można sprawdzać w drodze challengu. Trener, aby móc skorzystać z tego narzędzia musi mieć dostępną do wykorzystania przerwę na naradę z drużyną, czyli popularny „czas”. W sytuacji gdy challenge okazał się niesłuszny, drużyna karana jest utratą „czasu”, a jeśli sprawdzenie było zasadne, to znaczy doszło do zmiany decyzji sędziowskiej drużyna zachowuje swój „czas”, który może wykorzystać na późniejszym etapie gry.

Mike Sullivan (trener Pittsburgh Penguins) zgłaszający challenge w finałowym meczu o Puchar Stanleya

W bieżącym sezonie trenerzy zażądali już 219 razy challengu. 135 decyzji sędziowskich zostało utrzymanych, a 84 uległo zmianie. Z challengu korzystano w następujących sytuacjach:

•139 razy dla sprawdzenia czy przeszkadzano bramkarzowi przy interwencji (94 decyzje sędziowskie zostały utrzymane w mocy, 45 zostało zmienionych – 39 na nieuznające gola, a 6 doprowadzających do zmiany wyniku poprzez uznanie gola),

•18 przypadków inicjowanych przez Pokój Sytuacyjny dla sprawdzenia czy przeszkadzano bramkarzowi przy interwencji (14 decyzji sędziowskich zostały utrzymane w mocy, 4 zostały zmienione),

•49 razy dla sprawdzenia czy był „spalony” (16 decyzji sędziowskich zostało utrzymanych w mocy, 33 zostało zmienionych na nieuznające gola),

•13 przypadków inicjowanych przez Pokój Sytuacyjny dla sprawdzenia czy był „spalony” ((11 decyzji sędziowskich zostało utrzymanych w mocy, 2 zostały zmienione na nieuznające gola).

Pokój Sytuacyjny stanowiący dodatkową pomoc dla sędziów w ocenie wszystkich zagrań, których albo nie widzieli, albo nie są w stanie jednoznacznie zweryfikować, ma prawo również żądać challengu. Dzieje się to wtedy, jeżeli do spornej sytuacji dojdzie w trakcie ostatniej minuty trzeciej tercji lub podczas całego trwania dogrywki i to zarówno w sezonie zasadniczym, jak i w play-offach. Wtedy sprawdzeniu przez challenge inicjowany przez Pokój Sytuacyjny podlega każde jedno zachowanie, które w innym momencie meczu mogłoby być przedmiotem challengu żądanego przez szkoleniowca. W obecnym sezonie Pokój Sytuacyjny inicjował challenge dla następujących drużyn:

Dywizja Atlantycka: Boston (2), Buffalo (2), Detroit (3), Florida, Montreal, Tampa Bay

Dywizja Metropolitalna: Carolina (2), Columbus, NY Islanders (3), NY Rangers, Washington

Dywizja Centralna: Dallas, Nashville (2), Winnipeg

Dywizja Pacyfiku: Anaheim, Arizona (3), Calgary (2), Edmonton, San Jose, Vancouver

W NHL zlokalizowano dwa Pokoje Sytuacyjne. Jeden znajduje się w Nowym Jorku i zajmuje się dokładnym analizowaniem każdego meczu pod kątem naruszeń i incydentów, które mogą wymagać nałożenia dodatkowej kary (sankcji). W Toronto natomiast znajduje się Pokój oglądający i zatwierdzający wszystkie bramki pod kątem ich poprawności, zgodności z przepisami i ewentualnych naruszeń przy ich zdobywaniu, takich jak na przykład gra wysokim kijem, kopnięcie krążka lub nieprzekroczenie przez krążek linii bramkowej.

Jak wygląda Pokój Sytuacyjny i praca w nim?

Zmiany decyzji sędziowskiej pierwotnie uznającej gola na ostatecznie nieuznającą (78 przypadków) na skutek zgłoszenia challengu:

Dywizja Atlantycka: Boston (2), Buffalo (2), Detroit (3), Florida, Montreal (4), Ottawa (4), Tampa Bay (2), Toronto (3)

Dywizja Metropolitalna: Carolina (2), Columbus, New Jersey (2), NY Rangers (2), Philadelphia (2), Pittsburgh (3), Washington

Dywizja Centralna: Chicago (2), Colorado (6), Dallas (3), Minnesota (6), Nashville, Winnipeg (4)

Dywizja Pacyfiku: Anaheim (3), Arizona, Calgary (3), Edmonton (5), Los Angeles (5), San Jose (3), Vancouver, Vegas

Zmiany decyzji sędziowskiej pierwotnie nieuznającej gola na ostatecznie uznającą (6 przypadków) na skutek zgłoszenia challengu:

Dywizja Atlantycka: Boston, Detroit, Florida, Ottawa

Dywizja Metropolitalna: Philadelphia

Dywizja Pacyfiku: Calgary

Liczba challengów zgłoszonych przez trenerów poszczególnych drużyn (bez inicjowanych przez Pokój Sytuacyjny) i podyktowanych przeciwko tym drużynom w wyniku zgłoszeń dokonanych przez trenerów rywali:

DYWZIJA ATLANTYCKA		DYWIZJA METROPOLITALNA
Drużyna	Zgłoszone	Podyktowane przeciwko	Drużyna	Zgłoszone	Podyktowane przeciwko
Boston	8	5	Carolina	6	3
Buffalo	2	8	Columbus	5	4
Detroit	12	8	New Jersey	3	9
Florida	8	7	NY Islanders	7	2
Montreal	3	7	NY Rangers	8	8
Ottawa	6	8	Philadelphia	7	5
Toronto	5	12	Pittsburgh	5	10
Tampa Bay	5	8	Washington	3	7

DYWIZJA CENTRALNA		DYWIZJA PACYFIKU
Drużyna	Zgłoszone	Podyktowane przeciwko	Drużyna	Zgłoszone	Podyktowane przeciwko
Chicago	4	6	Anaheim	4	6
Colorado	7	10	Arizona	7	4
Dallas	4	7	Calgary	5	5
Minnesota	10	12	Edmonton	2	5
Nashville	5	12	Los Angeles	9	10
St. Louis	6	3	San Jose	8	6
Winnipeg	8	4	Vancouver	7	8
			Vegas	9	10